دلنوشته دلنوشته دستانت را به من امانت بده اثر اهورا تابش

[این آدِر هَند]

اگر گریه کنم صدایم را در پس امواج دریا خواهی شنید؟
اشک‌هایم را با دستانت می‌توانی لمس کنی؟
افسوس که نمی‌دانستم کلمات این‌قدر بی‌کفایت و نالایق هستند!
نزدیکت می‌شوم؛ می‌دانم که این‌جا می‌توانم هرچیزی را بیان کنم
می‌شنوم صدایت را،
اما توان بیان ندارم... .

 

[این آدِر هَند]

از روزی که از میان رفتی،
از آخرین‌باری که مرا در تملک خود گرفتی، این روح من است که تبدیل به بت شده است
نگران نباش که بت‌های این‌جا مقدس هستند.
دستانت را به گل‌های نیلگون وحشی آغشته کن ای محبوب من؛
و بر من ب*و*سه‌ای بزن.
من عاشقانه ب*و*سه‌هایت را می‌پرستم
مرا با ب*و*سه‌ای بشکن

 

[این آدِر هَند]

اگر این عشق لاجورد
دوباره ریشه‌هایش را در من بیفرازد
اگر تو بهاری در کنارم نباشی
حتی یک لحظه هم ادامه نخواهم داد
《 منی که تا دست‌هایم را به اندوه فروختم 》

پایان.