«چه رسم جالبی است
محبتت را میگذارند پای احتیاجت؛
صداقتت را میگذارند پای سادگیت؛
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت؛
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت؛
و وفاداریت را پای بی کسیت؛
و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت میشود که تنهایی و بیکسی و محتاج!
پس محبتت، صداقتت، سکوتت، نگرانیت و وفاداریت را برای همه خرج نکن!»
تو زندگی هرکدوم از ما:
یه وقتایی هست که اسمش «وقتِ بودنه»
اگه اون آدمِ زندگیمون وقتی که باید میبود، نبود دیگه نمیشه روش حساب کرد !
اون لحظه باید درِ احساستو روش ببندی،
بار تنهاییاتو ، غماتو ، درداتو
بذاری رو دوشِ خودت...
تو یه کتابی خوندم؛
درموردِ دختری عاشق که به زور به عقدِ مردِ دیگهای در میارن
وقتی حلقه رو به دستش میندازن... میگه:
《هرگز گمان نمیکردم که آدمیزاد
ممکن است از انگشتانش هم به دار آویخته شود.