تکست تلخ نویس

[G.sky]

از بچگی هیچیو زوری نمیخواستم.
حتی نزدیک ترین آدمای زندگیمو.
هرکسی میتونست هرجا که دلش خواست خودشو پاک کنه از زندگیم؛ اعتراضیم نمیکردم.
هیچوقت خواهش نکردم واسه اینکه برسم به چیزی یا کسیو نگه دارم. سعی میکردم خودم به دستش بیارم.
نه با خواهش، نه با التماس، حتی نه با کمک کسی.
اگرم نمیشد بیخیالش میشدم.
ولی هیچکدوم از اینا از سر غرور یا یه دندگیم نبود.
مشکل فقط اینجاست که چیزایی که با خواهش و التماس به دست بیان دیگه دوست داشتنی نیستن.

 

[G.sky]

گرگ روزگار بوديم...
شغال ها هم جرات رويا رويى با ما را نداشتند...
حال كه توبه كرده ايم...
آهو ها هم برايمان خط و نشان می كشند...
درست است كه ما رفته ايم اما به آهوها بگوييد در قلمروي ما با احترام عبور كنند!!!
كه توبه گرگ مرگ است !!!

 

[G.sky]

یه سری حرفام هست نه گفته میشه و نه شنیده میشه...
نه میشه نوشتشون و نه میشه خوندشون...
همینا میشن بغض و ته نشین میشن توی گلوی آدم و بالاخره یه شب راه نفسشو میبندن و صبح که شد همه توی گوش هم پچ پچ میکنن:
" فلانی که چیزیش نبود...
چی شد مُرد راستی؟! "

 

[G.sky]

کفشِ پاشنه خوابونده نباش

یه شب مهمون داشتیم،
کفش ها توی حیاط جفت شده بود،
همشون مرتب بودن به جز یک کفش که پاشنه هاش خوابونده شده بود !

هرکس میخواست بیاد تو حیاط اون کفش ها رو میپوشید ،
میدونی چرا؟
چون پاشنه هاش خوابونده شده بود !

یه کم که فکر کردم دیدم بعضی از ما آدم ها مثل همین کفش های پاشنه خوابونده هستیم ،
برامون مهم نیست کی سوارمون میشه !

یادت باشه که اگر سر خم کنی،
اگر خودت به خودت احترام نذاری،
اگر ضعیف باشی، همه میخوان ازت سواری بگیرن و کسی هم بهت احترام نمیذاره !

کفشِ پاشنه خوابونده نباش

 

[G.sky]

شاید اون کسی که دوربین رو اختراع کرد
نمیدونست یه روزی آدما میشینن پای آلبوم عکس هاشون
و تازه میفهمن زمان سریع تر از چیزی که فکر میکردن گذشته...
نمیدونست گاهی نگاه کردن به یه عکس
میتونه احساسات قدیمی
همون احساساتی که سال‌هاست از دست دادی رو زنده کنه،
میتونه همزمان باعث خنده و اشکت بشه،
میتونه رفع دلتنگی کنه
یا حتی بیشتر دلتنگت کنه...
و برای یه عمر برات خاطره بسازه...

 

[G.sky]

دیدی بعضیا اینقدر خوبن که میخوای هر لحظه ی زندگیت پر شه از وجودشون؟!
بودنش اینقدر شیرین و قشنگه که نمیخوای هیچوقت دور شن ازت..
جای جای قلبتو تصرف میکنن و میشن خودِ قلبت..
اینقدر کنارشون حالت خوبه مه اگه نباشن حس میکنی دیگه هیچی حال نمیده..
تو دقیقا همون بعضی های زندگی منی..!
همون یه نفری که هیچ کسی نمیتونه قبل و بعدش رو پُر کنه..

 

[G.sky]

من اینجا که داستایفسکی میگه:
"یک چیز دیگر هم بود که عذابم می‌داد، وآن این‌که هیچ‌کس شبیه من نبود و من هم شبیه کسی نبودم. من تنهام و آن‌ها با هم."
عمیقا میفهممش چون دقیقا هر وقت کنارِ همسن و سالام قرار گرفتم دغدغه ام فرق می‌کرد، افکارم فرق می‌کرد، چیزایی که برام مهم بود و دوسشون داشتم فرق می‌کرد و همیشه یه فردیت خاصی داشتم تو جمع ها..

 

[G.sky]

اگر روزی ازم بپرسن چه آدمایی رو بیشتر دوس داری، میگم اون‌هایی که توی زندگی بیشتر از همه رنج کشیدن. رنج نه به منزله غم. که غم هم میتونه شکلی از رنج باشه. رنجی که به معنی رشد و رسیدن به نورِ امید وسط تاریک ترین روزهای زندگیشون باشه. اون آدم‌ها شاید زیاد کتاب نخونده باشن. شاید سواد زیادی نداشته باشن. شاید پولدار نباشن. ولی عمیقن. انسان های عمیق رو دوس دارم. اینکه حتی با سکوتشون هم حرف های زیادی دارن. اگه یه روزی ازم بپرسن چه آدمایی رو بیشتر دوس داری، میگم اون آدمایی که با رنج قد کشیدن ..

 

[G.sky]

اتفاقا احساس غرور می‌کنم که باهرکسی دوست نشدم و هرجایی نرفتم، هرکاری نکردم که فقط تنها نباشم؛
اتفاقا احساس غرور می‌کنم که باهرکسی گرم نگرفتم و الکی خوش اخلاقی نکردم، چون اسمم فقط همون لحظه خوب باشه.
اتفاقا احساس غرور می کنم که همیشه خودم بودم و سعی نکردم ادای کسی رو در بیارم.
بزار به چشم آدم ها بد اخلاق و منزوی باشم؛ همین که خودم بدونم کجا بودم و برای چیزای که امروز به دست آوردم چقدر تلاش کردم و با بقیه متفاوت بودم واسم کافیه..

 

[G.sky]

یه دیالوگی بود میگفت که؛
«چون اهمیتی نمیدم؛
معنیش این نیست که نمیفهمم!»

خواستم بگم خیلیامون دقیقا
همین شکلی هستیم.
یعنی به خیلی از چیزا اهمیتی نمیدیم،
و همه فکر میکنن ما نمیفهمیم
ولی واقعیت اینه که ما فقط یاد گرفتیم
که هر چیزی به قیمت از بین رفتن
آرامشون باشه زیادی گرونه!
اهمیت ندادن ما از نفهمیدن نیست
از نخواستنه ...!