اطلاعیه تکالیف اولین دوره کارگاه داستانک نویسی | مرداد ۱۴۰۲

[belash]

سلامت خدمت هنرجوهای عزیز
زین پس تکالیف گفته شده کارگاه داستانک نویسی را در این تاپیک ارسال کنید
باتشکر

Melina mediya mediya
زهرا رضایی
فریبا رضایی
narges.r ​

 

[Melina.N]

تکالیف جلسه اول
ملینا مدیا

پاهام روی چمن‌های سبز بود و آسمون به زردی میزد حس ازادی داشتم و اون دستم رو چسبیده بود تا رهاش نکنم تا باهم بمونیم و همدیگه رو عاشقانه دوست داشته باشیم حسی که داشتیم حس آزادی بود به همراه حس عشقی بی‌کران که توی چشم‌هامون داد میزد؛ من اون رو دوست‌داشتم و ما مثل دوتا از شخصیت‌های فیلم تخیلی رو هوا معلق و به هم خیره بودیم. دستش رو محکم گرفتم و چشم‌هام رو روی هم فشار دادم من نمی‌خواستم از دستش بدم اما با حس نکردن چیزی توی دست‌هام چشم‌هام رو باز کردم. اون نبود، این فقط تخیل من بود و این هم یه عشق خیالی بین من و اون، عشقی که هیچ وقت وجود نداشت.

 

[زهرا رضایی]

هوا بوی غم و قصه را دارد می‌خواهم از ته دل فریاد بزنن اما چه فایعده. بوته‌ها و چمن‌ها به رقصی هماهنگ دعوت می‌شوند. خورشید قسط ندارد نور محبت را بتابد، هر ثانیه حسی غم انگیز‌تری به مشام می‌رسید ابر‌ها هم از ما دلگیرند. پرسو‌ها هم از صحنه‌‌ی دلخراش ما دور می‌شود فقط من می‌مانم و تو. انتخاب سختی هست یا دنیا یا هیچ‌کس، اگر دستت را ول کنم از همیشه دور‌تر می‌شوی و هیچ‌گاه نمی‌بینمد و اگر تو را محکم بچسبم باید از خوانواده، دوستانم بدون خداحافظی دور شوم. هر صدم ثانیه پایم از روی زمین بالا‌تر می‌امد به چشمانت خیره می‌شوم، خنده روی لبت ازارم می‌دهد و فقط زخمم را تازه نگه می‌دارد.
من یک امر می در پی به دنبالت می‌گشتم ولی حالا قرار است با چشمانم مرگت را ببینم.

 

[فریبا رضایی]

پاهای برهنه‌اش خنکای چمن را لمس می‌کرد و باد موهایش را به رقص گرفته بود غم در زلالی چشمانش لانه کرده بود و قلبش هر آن بیشتر مچاله می‌شد و بغض به گلویش چنگ زده و نفس کشیدن را برایش سخت‌تر می‌کرد هوا رنگ پریده و بیمارگونه بود و گاهی رعدوبرق غرشی می‌کرد و خود را نشان می‌داد و او دستش را اسیر دستان خود کرده بود تا مبادا او را از دست بدهد آسمان چنان قصد جدا کردنشان را داشت که یارش را در خود می‌بلعید و او در تقلا بود تا دستش رها نشود... .