گردشگری خارجی سیم ریپ کامبوج شهری با جاذبه های بی همتا

[Mah]

باغ گیاه شناسی سانتر دانگکور​

باغ گیاه‌شناسی سانتر دانگکور (Senteurs d’Angkor Botanic Garden) یا رایحه‌ی انگکور، دنیای خیال‌انگیزی برای برانگیختن حس‌های شما است. در اینجا می‌توانید انواع چای خشک و قهوه را در کافه‌ی باغ امتحان کنید.

گردانندگان باغ صابون، روغن و انواع عطرها را در این مکان تهیه می‌کنند به همین دلیل سانتر دانگکور بیشتر به یک آزمایشگاه شبیه است تا باغ. این باغ در سال‌های اخیر به مرکز جدیدی در نزدیکی زمین گلف آنگکور گلف ریزورت (Angkor Golf Resort) تغییر مکان داده است.

 

[Mah]

موزه پانورامای آنگکور​

موزه‌ پانورامای انگکور (Angkor Panorama Museum) از سوی دولت کره‌ شمالی اهدا شده است. این ساختمان زیبا و مدرن، نقاشی پانورامای حیرت‌انگیزی را به ارتفاع ۱۳ و طول ۱۲۳ متر به نمایش می‌گذارد. جزییات و ظرافت در این نقاشی شگفت‌انگیز است و شخصیت‌های بی‌شماری را مثل راهبان بودائی، بسیار واقعی به تصویر می‌کشد.

کار بر روی این اثر تقریباً سه سال زمان برده است. هرچند بازدید از این موزه هزینه‌ بالایی را در بر دارد اما به یک‌بار دیدنش می‌ارزد.

 

[Mah]

معبد بودایی وات بو​

معبد بودایی وات بو (Wat Bo) یکی از کهن‌ترین معابد این شهر به شمار می‌رود و کلکسیون بی‌نظیری از نقاشی‌های دیواری اواخر قرن نوزدهم را در خود جای داده است. این نقاشی‌ها صحنه‌هایی از حماسه‌ی ری‌آمکر (Reamker) را به تصویر می‌کشند.

ری آمکر نسخه‌ی کامبوجی حماسه‌ی رامایانای هندی است. راهبان بودایی در حدود ساعت ۴:۳۰ و ۶ بعدازظهر در اینجا به مناجات می‌پردازند. چنانچه در این زمان موفق به دیدن این معبد زیبا شوید، لحظاتی مسحورکننده و معنوی را در آن در می‌یابید.

 

[Mah]

موزه مین زمینی​

سال‌های دراز جنگ در اواخر قرن بیستم با تلفات وحشتناک مین‌های زمینی زخمه‌ای عمیقِ خود را بر سرزمین کامبوج باقی گذاشت. گفته می‌شود حدود ۵ میلیون مین زمینی توسط نیروهای خمر سرخ، نیروهای ویتنام و دولت کامبوج هنوز در اطراف دهکده‌ها مدفون هستند.
کامبوجی‌ها به‌طور متوسط با ۱۵ زخمی در هرماه بهای سنگینی را می‌پردازند. موزه‌ مین زمینی (Landmine Museum) در ۲۵ کیلومتری شمال شهر سیم ریپ قرار گرفته است. این موزه نقش فوق‌العاده مهم و آگاهی‌دهنده‌ای را درباره‌ی معضل مین‌های زمینی در کامبوج و عملیات پاک‌سازی آن‌ها در کشور بازی می‌کند.
موزه مین زمینی توسط مردی محلی به نام آکی را (Aki Ra) تاسیس شد. آکی را سهم به سزایی در خنثی کردن مین‌ها بر عهده داشت.