آموزشی زبان بدن در نوشتن رمان یا داستان

[ترنم واژه ها]

زبان بدن بیش از نیمی از ارتباطات انسانی را تشکیل می دهد، که ما از آن برای انتقال احساسات، اندیشه و ایده هایمان بدون گفتار استفاده می کنیم. زبان بدن، درک دیگران را تحت تأثیر قرار می دهد و احساسات ما را بیش از آنچه فکر می کنیم منتقل می کند. توصیف فیزیکی آنچه شخصیت های ما انجام می دهند به ما این امکان را می دهد که بتوانیم آنچه در درون برای آنها اتفاق می افتد را به جای "گفتن"، نشان دهیم. این یکی از ساده ترین روش هایی است که می توانیم عمق احساسات و نگرش شخصیت ها را به خواننده نشان دهیم.

آیا تا به حال مردم را تماشا کرده اید و سعی کرده اید از طریق حالات چهره و حرکات بدن آنها به آنچه آن ها احساس می کنند یا فکر می کنند پی ببرید؟
این ارتباط غیرکلامی احساسات، حالت روحی یا وضعیت جسمی به عنوان زبان بدن شناخته می شود.

زبان بدن یکی از هنری ترین و کاربردی ترین ابزارها در کار نوشتن است.
آیا می توانید بدون تکان دادن دستانتان با دیگران ارتباط خوبی برقرار کنید؟ اگر از کسانی باشید که برای بیان احساسات و ایده های خود از دستانشان کمک می گیرند، احتمالاً نخواهید توانست آنچنان که باید خود را بیان کنید.

کارهای ساده بطور حیرت انگیزی به حرکات بسیاری نیاز دارند.​

یک تمرین ساده برای اینکه متوجه تعداد حرکات خود شوید در اینجا توضیح داده می شود. این تمرین به شما کمک می کند تعادل مورد نیاز بین دیالوگ و توصیفات را در نوشته خود مشخص کنید.

فعالیتی را انتخاب کنید که معمولاً در خانه یا محل کار انجام می دهید. این کار می تواند به سادگی نشستن روی صندلی، کار پشت کامپیوتر یا هر چیز دیگری باشد. چند سوال برای شروع از خود بپرسید:

• دستان شما هنگامی که روی کیبورد کامپیوتر نیستند کجاست؟
• آیا شما تکیه می دهید، یا به جلو خم می شوید؟
• آیا پاهای خود را روی هم می اندازید؟
• گردن خود را خم می کنید؟
• کمر خود را خم می کنید؟
• با انگشت خود مدام روی ماوس ضربه می زنید؟

آنچه را که از نظر فیزیکی انجام می دهید بنویسید، و بطور آگاهانه تلاش کنید تمام موارد را بنویسید. احتمالاً تعجب خواهید کرد که در هنگام انجام کارهای ساده چه تعداد زیادی حرکات مختلف انجام می دهید. برای اینکه بتوانید شخصیت های داستان خود را زنده کنید این توصیفات را در نوشته های خود استفاده کنید.
نویسندگان با به تصویر کشیدن کلمات، حرکات یک شخصیت را در ذهن خواننده ترسیم می کنند و این هنر در ایجاد شخصیت های داستانی که واقعی بنظر برسند بسیار مهم است.

از زبان بدن همچنین می توانید برای تعیین حال و هوای یک صحنه استفاده کنید. مثال: یک شخصیت لبه کلاه خود را پایین آورده است، صورتش را در یقه کتش مخفی کرده و با قامتی خمیده در تاریکی شب حرکت می کند. زبان بدن این شخصیت لحن یا فضای مرموزی را نشان می دهد.
زبان بدن شامل حالات چهره نیز می شود. تقریباً 90 عضله در صورت برای نشان دادن احساسات وجود دارد. کج کردن سر، تماس چشمی، حرکات ابروها، خطوط پیشانی و لب ها همه حکایت از داستانی دارند.

 

[ترنم واژه ها]

نمایش احساسات​

لیستی از احساساتی که شخصیت های اصلی شما از خود نشان می دهند را همراه با زبان بدن متناسب با آن تهیه کنید. به نحوه حرکت و واکنش شخصیت های اصلی خود بیندیشید. شخصیت آنتاگونیست داستان شما وقتی خوشحال است چگونه به نظر می رسد؟ پروتاگونیست داستان شما هنگام عصبانیت از چه زبان بدنی استفاده می کند؟

از حرکات تکراری خودداری کنید​

تکرار حرکات می تواند آزار دهنده باشد. همه شخصیت ها لازم نیست مشت های خود را گره کنند یا ابروهایشان را تکان دهند. یک شخصیت می تواند به طور معمول از همین ژست هر ازگاهی استفاده کند، اما نه همه شخصیت ها.

از افعال عملی واضح استفاده کنید​

انتخاب فعل مناسب به بیان احساسی که می خواهید منتقل کنید کمک می کند. به عنوان مثال، راه های زیادی برای نشان دادن راه رفتن وجود دارد و هر کدام، احساسی را منتقل می کند:

• با گام های بلند به داخل یک اتاق قدم گذاشت.
• تلوتلوخوران به درون اتاق آمد.
• سلانه سلانه وارد شد.

هر یک از این سه مورد نوعی راه رفتن را نشان می دهد، که با هم تفاوت های ظریفی دارند و هر کدام تصویر متمایزی را ترسیم می کنند.

 

[ترنم واژه ها]

زیاده روی نکنید​

توصیفات بسیار زیاد باعث می شود خوانندگان به جای احساسات بر جزئیات متمرکز شوند. یا بدتر خوانندگان را از داستان خارج می کند. جزئیات بی معنی روند جریان داستان را برای خواننده متوقف می کنند.

به اندازه ای از زبان بدن در نثر خود استفاده کنید تا منظور خود را برسانید و نه بیشتر.

شما چگونه در نوشته های خود از زبان بدن استفاده می کنید؟ برای مطالعه بیشتر می توانید به مطلب "نشان دهید، نگویید" رجوع کنید.

«پایان»