G.sky ,
سارا مرتضوی ,
Ghazal ,
sadra ,
Asal.K16 ,
maia ,
melina43 ,
mesamZ ,@SILENCER ,
Mr. Monsieur ,
Awrezoo ,
Hananeh_novell 
سلام عزیزم ، همش عالی بود و شیوهی شخصیت پردازیتون هم خوب بود مخصوصا که سعی کرده بودین در چند جمله ظاهر و پوشش رو هم بگید و مارو حتی با شغل و این دسته از افراد جامعه آشنا کردین، فقط کاش یک کوچولو به سنش هم اشاره میکردین
چه اسامی جالبی واقعا هرکدومشون یک حس و حال به خصوصی دارن .
خوشحالم که کتاب جنایت و کریسمس براتون مفید بوده و تخصصی تر برسیش کردی.مرسی که ارسال کردی عزیزم ، موفق باشید.
شرمنده
مشق اول
کتابشو نتونستم بخونم
مشق دوم
آروم در ساختمون باز کردم و کشان کشان با خستگی خودمو با پلاستیکای توی دستم کشوندم تا طبقه دوم و روی یکی از پله های راه رو نشستم که یکم خستگی در کنه که یه چاقوی خونی که خون روی اون خشک شده بود کنار گلدون گوشه سمت چپ راه پله دیدم، با تعجب پلاستیکای توی دستمو ول کردم و با اخم دستمال همیشه مشکی که توی جیب شلوار مردونه مشکیم میزارم و در اوردم و آروم بدون اینکه دستم به چاقو برخورد کنه اونو برداشتم و خوب با دقت بررسیش کردم، نور چراغ قوم که آبی رنگ بود رو از جیبم در اوردم و انداختم رو چاقو که یه چیز خیلی عجیب فهمیدم، هیچ اثر انگشتی روی چاقو نبود. با اخم همینجور که چاقو تو دستم بود یه پلاستیک همیشگی که توی جیب لباس مردونم بود و در اوردم و آروم با احتیاط چاقورو گذاشتم توش و سرش و بستم و بعد گذاشتم چاقو آروم چرخیدم و با اخم روی صورت دخترونه سفیدم که حالا شبیه پسرا شده بودم نشوندم و طرف نایلون ها چرخیدم و اون ها رو برداشتم که برم بزارم تو خونه تا خوب به این چاقو مرموز فکر کنم، آخه من عاشق پرونده های جنایی هستم همیشه با اینکه پلیس نیستم یا کارآگاه سیع میکنم پرونده های جنایی و عجیب و مرموز رو حل کنم و به خاطر همین اخلاقم خیلی وقتا خودمو تو دردسر میندازم. همینجور که تو فکر افکار زیادی بودم از پله ها بالا رفتم که تا کامل به طبقه دوم رسیدم در باز مونده واحد روبه رویی رو در حالی که لولا بالاییش در اومده بود و دستش دراومده بود و جلوی اون چندتا میوه افتاده بود با یه پشتی مبل کوچیک افتاده بود، کنجکاو تر رفتم جلوتر که دیدم کل کف خونه پر از میز شکسته شیشه ای شده هست و مبلای قهوه ای رنگ درحالی که پاره شده بودن چپ شده بودن و تلفون خونه همینجور بوق میخورد. جلوتر که رفتم یه باکس قرمز رنگ با پاپیون قرمز تزئین شده دیدم.نایلون ها رو روی زمین گذاشتم و لباس مردونه آبی رنگمو دراوردم و موهای قهوه ای پسرونمو با کش کوچیکی که همیشه میذاشتم تو جیبم جمع کردم روبه بالا محکم بستم و با عجله با یه اخم بزرگ که مهمون ابرو های پرپشت قهوای رنگم شده بود رفتم طرف جعبه و یکم نگاش کردم و بعد بلند شدمو رفتم طرف واحدمو در رو با کلید توی جیبم باز کردم رفتم داخل و از توی جا کفشی مشکی رنگ روبه ورودی دستکشای مشکی رنگمو برداشتم و داخل دستم کردم و کلید و برداشتم همینجور که دستکشا داخل دستم بود در واحدمو قفل کردمو رفتم طرف واحد روبه رویی و با عجله جلوی جعبه نشستم و با احتیاط برش داشتم که یادم اومد در رو نبستم زود میوه های جلو در رو جمع کردم و اوردم تو در رو همنجور که خراب بود بدون اینکه کامل نابود شه به طرف خودم کشیدم و بستمش. بعد بستن در رفتم طرف جعبه و تکونش دادم و صدای شکستنی از داخلش نمیومد. آروم در داخلش رو باز کردم که با دست بریده شده یه انسان روبه رو شدم. از وحشت یه جیغ خفیف خواستم بکشم که با پشت آرنج جلوی دهنمو گرفتم و عقب کشیدم، چندتا نفس عمیق کشیدم که بعد از به دست اوردن خونسردیم باز دوباره طرف جعبه رفتم که چشمم به حلقه توی یکی از انگشتا افتاد دقت که کردم یادم اومد این انگشتر رو توی انگشت خانم کمالی همسایه روبه رویی دیده بودم. ابروهام بیشتر توهم گره خورد از فرط و تعجب فهمیدن حقیقت اینکه این دست خانم کمالیه. تعجب کردم آخه کسی با خانم کمالی که یه خانم حسابدار بازنشسته هست چه مشکلی میتونه داشته باشه. فرضیه اینکه شوهرش ممکنه کشته باشدش هم نمیتونم بدم آخه خانم کمالی تا اونجایی که خودش برام گفته مجرده هست و ازدواج نکرده. بکه هم که نداره پس کی میتونه باشه؟!آروم گوشیمو از تو جیب پشتیم با احتیاط در اوردم و از داخل جعبه و وضع خونه عکس گرفتم و گوشیم و خاموش کردم و سرجعبه رو گذاشتم روش و برداشتم و بی توجه به نایلون های خریدام اون رو برداشتم گذاشتم داخل خونه خودم و در رو بستم و با عجله از پله های ساختمون اومدم پایین و در رو ساختمون با با کلید قفل کردم همینطور که لب گوشت مزین شده به رژلب مشکی رنگمو گاز گرفتم و به طرف خونه تنها دوست و همدم همه روزام نوا راه افتادم با عجله که زودتر برسم اونجا بهش بگم چیشده و باهم یه فرضیه برا این ماجرا پیداکنیم.
غیر از اینها خیلی خوب بود و کشش لازم رو داشت تا به دنبال شخصیت بریم و داستانش رو متوجه بشیم.
مشق اول
کتابشو نتونستم بخونم
مشق دوم
آروم در ساختمون باز کردم و کشان کشان با خستگی خودمو با پلاستیکای توی دستم کشوندم تا طبقه دوم و روی یکی از پله های راه رو نشستم که یکم خستگی در کنه که یه چاقوی خونی که خون روی اون خشک شده بود کنار گلدون گوشه سمت چپ راه پله دیدم، با تعجب پلاستیکای توی دستمو ول کردم و با اخم دستمال همیشه مشکی که توی جیب شلوار مردونه مشکیم میزارم و در اوردم و آروم بدون اینکه دستم به چاقو برخورد کنه اونو برداشتم و خوب با دقت بررسیش کردم، نور چراغ قوم که آبی رنگ بود رو از جیبم در اوردم و انداختم رو چاقو که یه چیز خیلی عجیب فهمیدم، هیچ اثر انگشتی روی چاقو نبود. با اخم همینجور که چاقو تو دستم بود یه پلاستیک همیشگی که توی جیب لباس مردونم بود و در اوردم و آروم با احتیاط چاقورو گذاشتم توش و سرش و بستم و بعد گذاشتم چاقو آروم چرخیدم و با اخم روی صورت دخترونه سفیدم که حالا شبیه پسرا شده بودم نشوندم و طرف نایلون ها چرخیدم و اون ها رو برداشتم که برم بزارم تو خونه تا خوب به این چاقو مرموز فکر کنم، آخه من عاشق پرونده های جنایی هستم همیشه با اینکه پلیس نیستم یا کارآگاه سیع میکنم پرونده های جنایی و عجیب و مرموز رو حل کنم و به خاطر همین اخلاقم خیلی وقتا خودمو تو دردسر میندازم. همینجور که تو فکر افکار زیادی بودم از پله ها بالا رفتم که تا کامل به طبقه دوم رسیدم در باز مونده واحد روبه رویی رو در حالی که لولا بالاییش در اومده بود و دستش دراومده بود و جلوی اون چندتا میوه افتاده بود با یه پشتی مبل کوچیک افتاده بود، کنجکاو تر رفتم جلوتر که دیدم کل کف خونه پر از میز شکسته شیشه ای شده هست و مبلای قهوه ای رنگ درحالی که پاره شده بودن چپ شده بودن و تلفون خونه همینجور بوق میخورد. جلوتر که رفتم یه باکس قرمز رنگ با پاپیون قرمز تزئین شده دیدم.نایلون ها رو روی زمین گذاشتم و لباس مردونه آبی رنگمو دراوردم و موهای قهوه ای پسرونمو با کش کوچیکی که همیشه میذاشتم تو جیبم جمع کردم روبه بالا محکم بستم و با عجله با یه اخم بزرگ که مهمون ابرو های پرپشت قهوای رنگم شده بود رفتم طرف جعبه و یکم نگاش کردم و بعد بلند شدمو رفتم طرف واحدمو در رو با کلید توی جیبم باز کردم رفتم داخل و از توی جا کفشی مشکی رنگ روبه ورودی دستکشای مشکی رنگمو برداشتم و داخل دستم کردم و کلید و برداشتم همینجور که دستکشا داخل دستم بود در واحدمو قفل کردمو رفتم طرف واحد روبه رویی و با عجله جلوی جعبه نشستم و با احتیاط برش داشتم که یادم اومد در رو نبستم زود میوه های جلو در رو جمع کردم و اوردم تو در رو همنجور که خراب بود بدون اینکه کامل نابود شه به طرف خودم کشیدم و بستمش. بعد بستن در رفتم طرف جعبه و تکونش دادم و صدای شکستنی از داخلش نمیومد. آروم در داخلش رو باز کردم که با دست بریده شده یه انسان روبه رو شدم. از وحشت یه جیغ خفیف خواستم بکشم که با پشت آرنج جلوی دهنمو گرفتم و عقب کشیدم، چندتا نفس عمیق کشیدم که بعد از به دست اوردن خونسردیم باز دوباره طرف جعبه رفتم که چشمم به حلقه توی یکی از انگشتا افتاد دقت که کردم یادم اومد این انگشتر رو توی انگشت خانم کمالی همسایه روبه رویی دیده بودم. ابروهام بیشتر توهم گره خورد از فرط و تعجب فهمیدن حقیقت اینکه این دست خانم کمالیه. تعجب کردم آخه کسی با خانم کمالی که یه خانم حسابدار بازنشسته هست چه مشکلی میتونه داشته باشه. فرضیه اینکه شوهرش ممکنه کشته باشدش هم نمیتونم بدم آخه خانم کمالی تا اونجایی که خودش برام گفته مجرده هست و ازدواج نکرده. بکه هم که نداره پس کی میتونه باشه؟!آروم گوشیمو از تو جیب پشتیم با احتیاط در اوردم و از داخل جعبه و وضع خونه عکس گرفتم و گوشیم و خاموش کردم و سرجعبه رو گذاشتم روش و برداشتم و بی توجه به نایلون های خریدام اون رو برداشتم گذاشتم داخل خونه خودم و در رو بستم و با عجله از پله های ساختمون اومدم پایین و در رو ساختمون با با کلید قفل کردم همینطور که لب گوشت مزین شده به رژلب مشکی رنگمو گاز گرفتم و به طرف خونه تنها دوست و همدم همه روزام نوا راه افتادم با عجله که زودتر برسم اونجا بهش بگم چیشده و باهم یه فرضیه برا این ماجرا پیداکنیم.
در کل کوتاه اما خیلی دلپذیر بود.
سلام ، خدا قوت
اطلاعات خوبی رو درون دیالوگ ها پنهان کرده بودین اما کاش بیشتر از دیالوگ استفاده میکردین ، چون بییشتر مونولوگ نوشته بودین و کاراکتر داشت نظر و فکر خودش رو بیان میکرد ، ولی همین هم واقعا خوب بود ، صمیمیتشون، زندگی دوستش کاملا از دیالوگ ها مشخص بود.
موفق باشید
به جمع خانواده پاتوق خوش آمدید
بر روی دکمه های زیر کلیک کنید
تمامی موضوعات و پست های مکتوب بیانگر دیدگاه نویسنده است و به هیچ وجه بیانگر دیدگاه مدیریت انجمن نیست.
