دو نوع اصلی از گابلت درامهای شمال آفریقا و آسیا وجود دارد، یکی استایل مصری است که به نام تَبلا (Tabla) هم رواج دارد و نوع دیگر، استایل ترکی است. اجرای ریتمهای تند با نوع مصری بهتر است. گابلت درام ممکن است که زیر بازوی نوازنده (معمولا برای چپ دستها، دست راست و برای راست دستها، دست چپ) قرار گیرد یا اینکه در حالی که نوازنده نشسته است به پهلو روی پاهای او قرار گیرد .بعضی از درامها وسایل جانبی مثل استرپ یا بند دارند که به وسیلهی آن میتوانند روی شانه آویزان شوند، در این حالت نوازنده میتواند در حالت ایستاده یا حتی در حالت رقص نیز درام خود را بنوازد.
سه تن صدایی اصلی که معمولا با گابلت درام اجرا میشود، عبارتند از: صدای اول که به صدای Doom مشهور است، این صدا با استفاده از کف دست و طول انگشتان در مرکز سر ساز ایجاد میشود و برای ایجاد صدایی بازتر باید سریعتر دست را از روی پوست برداشت. صدای دوم Tak نام دارد، این صدا زیرتر است و با ضربهی نوک انگشتان به لبههای سر ساز ایجاد میشود. صدای Tak که با دست غیر اصلی نوازنده ایجاد میشود، مثلا اگر چپ دست است با دست راست آن را ایجاد میکند، به صدای Ka نیز مشهور است. صدای سوم یک صدای بسته (closed sound) است که به صدای pa یا sak شهرت دارد. برای ایجاد این صدا دست به صورت خیلی کوتاه روی پوست ساز قرار میگیرد و اجازه نمیدهد که صدایی باز شکل بگیرد. علاوه بر این سه صدای اصلی، تکنیکهای پیچیدهتری هم وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از snaps, slaps, pops – rolls. این تکنیکها به عنوان زینت به کار میروند. کف زدن و ضربه به بدنهی درام هم جز تکنیکهایی است که به تکنیکهای اجرایی روی سر ساز اضافه میشوند. تکنیک دیگری که در کشورهای یونان، بلغارستان، ترکیه و مصر رایج است، ضربه زدن با انگشتان یک دست به همراه ضربه با یک استیک یا چوبک در دست دیگر است.
داربوکا
