معرفی معرفی ساز ماندولین

[Evolving]

ماندولین به ایتالیایی (mandolino) تلفظ می شود و به معنای ماندولای کوچک که یک ساز موسیقی زهی از خانواده عود است می باشد و به طور کلی با مضراب یا دست نواخته می شود. معمولاً دارای چهار رشته سیم‌های فلزی دوتایی است که به صورت هماهنگ کوک می‌شوند، بنابراین در مجموع دارای ۸ سیم هستند اگرچه پنج (۱۰ سیم) و شش (۱۲ سیم) نیز وجود دارد.سیم های این ساز معمولاً در فاصله یک پنجم کوک می شوند همانند کوک ویولن به طور معمول این ساز از بم به زیر کوک می شود و سل-ر-لا-می ، کوک استاندارد آن است و همچنین مانند ساز ویولن، عضو سوپرانوی خانواده ای است که شامل ماندولا، ماندولین اکتاو، ماندوسل و ماندوباس است.ماندولین ها در قرن ۱۷ و ۱۸ در ایتالیا تکامل یافته اند. انواع مختلف از این ساز وجود دارد، اما دو مورد از رایج ترین آن ها ماندولین ناپلی و ماندولین لومباردی بود که ماندولین ناپلی در سراسر جهان گسترش یافته است.سبک‌های زیادی از ماندولین وجود دارد، ماندولین های ناپلی در موسیقی کلاسیک اروپایی و موسیقی سنتی برجسته است. سازهای آرچ تاپ در موسیقی فولکلور آمریکایی و موسیقی بلوگراس رایج هستند و سازهای پشت تخت معمولاً در موسیقی محلی ایرلندی، بریتانیایی و برزیلی استفاده می شود.

 

[Evolving]

چه آثاری برای ماندولین نوشته شده است؟​

گاهی در قطعه های اُپرا از ساز ماندولین استفاده شده است مانند اُپرای اتللو اثر وردی .موتسارت نیز در اُپرای دون جوان از ساز ماندولین استفاده کرده است و بتهون چند سوناتا برای آن نوشت. یک کنسرتو برای یک ماندولین و دو کنسرتو برای دو ماندولین توسط آنتونیو ویوالدی نیز ساخته شده است. برخی از آهنگسازان قرن بیستم نیز از ماندولین به عنوان ساز انتخابی خود استفاده می کردند از جمله ی آنها می توان به شونبرگ، وبرن، استراوینسکی و پروکوفیف اشاره کرد.

رپرتوار بین المللی موسیقی برای ماندولین تقریباً نامحدود است و نوازندگان از آن در انواع مختلف موسیقی استفاده می کنند. این به ویژه در مورد موسیقی ویولن صادق است، زیرا ماندولین همان کوک ویولن را دارد. پس از اختراع و توسعه اولیه در ایتالیا، ماندولین در سراسر قاره اروپا گسترش یافت. این ساز عمدتاً در سنت کلاسیک با ارکسترهای ماندولین در آلمان و در بسیاری از شهرهای دیگر استفاده می شد. به دنبال این محبوبیت در قاره ی اروپا،این ساز در خارج از اروپا و در قاره آمریکا و ژاپن نیز ظاهر شد.نوازندگانی مانند کارلو کورتی، جوزپه پتین، رافائله کالاس و سیلویو رانیری به تبدیل ماندولین به یک ساز رایج در اوایل قرن بیستم کمک بسیار کردند.شوق به ماندولین در دهه ۱۹۳۰ در حال محو شدن بود، اما درست زمانی که این ساز داشت به فراموشی سپرده میشد جایگاه جدیدی در موسیقی کانتری آمریکا، موسیقی قدیمی، بلوگراس و موسیقی محلی پیدا کرد. در هند، ماندولین در موسیقی کلاسیک کارناتیک نواخته می شود.

ساختن موسیقی کلاسیک برای ماندولین به دلیل اینکه به طور گسترده ای به عنوان یک ساز فولکلور شناخته می شود، تا حدودی نادر بوده است. آهنگسازان مهمی به طور خاص برای ماندولین موسیقی نوشتند، اما آثار بزرگی که توسط مشهورترین آهنگسازان برای آن ساخته شده باشد کم است و تعداد کل این آثار در مقایسه با آثاری که برای ویولن نوشته شده اند بسیار اندک است. یکی از نتایج این کمبودها شاید این بود که موقعیت های کمی برای ماندولینیست ها در ارکسترهای معمولی وجود داشت و برای پر کردن این شکاف ارکسترهای ماندولین به طور سنتی تنظیم‌های زیادی از موسیقی را که برای ارکسترهای معمولی یا گروه‌های دیگر نوشته شده بود می‌نواختند.

 

[Evolving]

علاوه بر این، از آثاری که برای ماندولین از قرن هجدهم به بعد نوشته شده است، بسیاری از آنها گم شده یا فراموش شده اند. برخی از آنها در موزه ها و کتابخانه ها و آرشیوها منتظر کشف هستند. یکی از نمونه‌هایی که از موسیقی قرن هجدهم برای ماندولین و گروه‌های ماندولین کشف‌ شده، مجموعه (Gimo) است که در نیمه اول سال ۱۷۶۲ توسط ژان لوفبور جمع‌آوری شد.